Cudowne wakacje !

Najlepsze wakacje !!!!

W tym roku wakacyjny wyjazd w całości zaplanował mój mąż, nie wiem jak jest w innych małżeństwach.. ale jak MÓJ mąż coś planuje to drżę - i to nie z radości niestety.

Wyjazd do Chorwacji, miejscowość Tisno, bo mój kochany mąż kupił sobie zabawkę, małą łódkę, właściwie ponton, no ale oczywiście z silnikiem, bo inaczej byłaby nuda... Niby super ..

- niby?? niby?? wredna baba męża nie docenia, a to skarb przecież największy, jakbym ja miała takiego... - 

spoko, spoko.. już tłumaczę :-)

Kiedy rozmawialiśmy o wakacjach, powiedziałam wyraźnie, że marzę o wakacjach w ciepłych krajach, gdzie jest all inclusive ~ czyt. nie muszę gotować obiadów !!!; 

ale O K zapomniałam, że mój kochający mąż wie lepiej niż ja co jest dla mnie dobre, że ma niewielkie problemy z pamięcią (nasza ostatnia podróż do Chorwacji była dla mnie totalną porażką), że ma problemy ze słuchem, bo nie dosłyszał moich propozycji... O K !!!

Jednym słowem, moje nastawienie do wakacyjnego wyjazdu - do bani !!

Wyedukowana i dużo mądrzejsza niż jeszcze całkiem niedawno postanowiłam: zmienić swoje nastawienie. 

N i e s a m o w i t e, że naprawdę można to zrobić, sama byłam zaskoczona, ale to działa ! I wcale nie jest takie trudne, a jak już zmienisz ten strasznie dołujący punkt widzenia, na lepszy model jest dużo lżej na duszy i masz czas na fajne rzeczy do zrobienia (a nie tylko siedzenie w miejscu patrzenie w jeden punkt z myślą kołaczącą po głowie "jak On mógł to zrobić? czy On nie w ogóle myśli? itd. itd. itd.) no i miejsce w mózgu na zarejestrowanie dobrych stron zaistniałej sytuacji : WRESZCIE WAKACJE !!!!

Fajnie, że gorąco !!  ale jak ja się pokażę w stroju kąpielowym??????

Jest woda, jest plaża, jest łódka... tylko strój na dupsko i GO !! 

noooo... tylko miałam schudnąć, ale jakoś nie wyszło... 

W tym roku to miał być ten rok, gdzie miałam być taka piękna, taka ładna, taka zgrabna, taka wysportowana (przecież śledzę FanPage Ewy Chodakowskiej)  i w ogóle .. wiesz .. taka ....

A jestem sobą :-( I to dość dużą sobą (podobno w pierwszym roku w Szwecji wszystkie kobiety tyją, takie powietrze, tak powiedziała mi koleżanka i tej wersji będę się kurczowo trzymać !) 

Więc jestem - sobą - kurde !! i to cały rok starsza niż w zeszłym roku.. ehhh

Przecież ten mój celullit i te fałdy i to wszystko, czego jest za dużo i za brzydkie, albo w ogóle obrzydliwe, jak mam zamknięte oczy widzę wszystko BARDZO dokładnie i WIEM jaka jestem, przecież się znam, mam lustro, nie?

no dobra, no dobra, ogarnij się !!! tydzień upałów, 40 stopni Celsjusza i ... co ?

Halooooo, przecież miałam w końcu się pokochać, zaakceptować taką jaką jestem, przecież nawet wiele razy mi się wydawało, że to już mi się udało, że ten temat jest załatwiony i pogodziłam się z rzeczywistością i żyję pełnią życia. Tylko dlaczego jak mam zdjąć te wszystkie ubrania.. i założyć strój kąpielowy ta moja pewność siebie kruszeje, podstępne myślątka podsuwają mi koszmarne obrazy i dręczące myśli... a kysz!!  

Szybko zakładam strój kąpielowy

... przecież jest śliczny i klapeczki do niego pasują - idealnie !

...i przecież mam ślicznie pomalowane paznokcie 

...i świeżo zrobione stopy, są takie miękkie i śliczne... 

... ufffff trochę lepiej...

powoli otwieram oczy.. jeszcze obrazy idealnych pań z magazynów próbują mnie atakować pod powiekami, ale nie dam się, a co !!

patrzę na odbicie w lustrze .. (nie w dół bo wtedy wszystko jakieś większe, a i tak tylko JA to widzę) .. patrzę na siebie w lustro .. 

ej, wydawało mi się, że mam większy brzuch, odwracam się aby przywitać mojego wroga - cellulit, a tam, ej myślałam, że tam są KRATERY !! a on jest taki normalny, jest, ale nie taki straszny - i wtedy już mi całkiem łatwiej.. postanawiam: 

1- patrząc w lustro porównywać się z moim wyobrażeniem siebie (ZAWSZE wypadam bosko !!), a nie z paniami z okładek z czasopism FIT,

2 - nie porównywać się z innymi kobietami na plaży (i tak nigdy nie wiem do której jestem "podobna" z figury);

3 - korzystać z życia !! pływać (a nie katować się myślami, że jak będę wychodzić z wody to: wszyscy zobaczą -  czyt. MNIE), wskakiwać do wody (a nie zastanawiać się jak beznadziejnie to musi wyglądać, bo nie umiem skakać "na główkę" i zawsze zatykam nos, bo nie radzę sobie z tą słoną wodą w nosie),

4 - biegać i skakać i brodzić w wodzie nogami i leżeć na ręczniku jak mi wygodnie, a nie jak "ładniej wyglądam" i zamknąć oczy i wystawić buzię do słońca i cieszyć się tak po prostu .. wiatrem, który rozwiewa mi włosy, wodą, która chłodzi moje ciało, ręcznikiem na którym mogę się wygodnie położyć, synem, który kocha mnie taką jaka jestem i uważa, że jestem piękna.. 

taka właśnie jaka jestem, synem, który zasłania mój brzuch, albo piersi, aby nikt obcy ich nie oglądał bo są dla niego CENNE i WARTOŚCIOWE.. 

Postanowiłam mu uwierzyć i cieszyć się tym - to cudowne uczucie !!

Przeżyłam najpiękniejsze wakacje w moim życiu !!! 

Pierwszy raz w życiu byłam wolna. Wolna od kompleksów, wolna od zazdrości wszystkim ładniejszym i zgrabniejszym i młodszym... 

Pierwszy raz w życiu czułam się sobą, czułam się spójna wewnętrznie.

Pierwszy raz w życiu odważyłam się być dla siebie łagodna i wyrozumiała, to cudowne uczucie.

Pierwszy raz w życiu poczułam się naprawdę piękna (choć często byłam szczuplejsza i młodsza).

To cudowne i wspaniałe uczucie.. nie chcę go puszczać, chcę zatrzymać !! na zawsze !!     

Nie dlatego, że jestem jakaś wyjątkowa, tylko dlatego - że JESTEM.

Z całego serca pragnę, aby każda kobieta czuła to w sobie, to nie jest pycha, nie ma w tym dumy raczej .. wdzięczność.. radość.. pokój.. chęć podzielenia się tym z innymi.

przyjechałam do domu z tą radością i energią... i opowiadam.. opowiadam.. (oj czasem potrafię gadać) i koleżanka pyta: 

- ale jak to zrobiłaś ? 

- to był proces, chciałam pokochać siebie już dawno.. - mówię 

- ale.. jak..?

zaczęłam się zastanawiać.. położyłam się spać.. rano kiedy szykowałam się do szkoły otworzyłam szafkę, a na drzwiach kartka.. Oj, no TAK !

Proces zmiany zaczął się dużo wcześniej, myślałam o tym długo, ale często nie mogłam sobie z tym poradzić, postanowiłam się modlić, przecież Bóg wysłuchuje modlitw.. więc postanowiłam wydrukować i powiesić na szafce i modlić się.. i jak to się stało, potem zapomniałam.. 

czasem takie niewdzięczne ze mnie stworzenie, chociaż nie chcę .. tak jakoś samo wychodzi...

Było w tym dużo mojej pracy, ale był też ktoś kto mi pomógł :-) bez Niego nie dałabym rady, kiedy zaczynałam .. płakałam i wołałam o cud, BŁAGAŁAM o cud !!

Tak odległe i nierealne wydawało mi się to 

co dostałam i czym mogę się radować dziś :-)